De Kleine Prins komt al zo’n acht jaar naar Robinson Crusoe. Ze geven gespecialiseerd onderwijs en komen ieder jaar met een andere groep; van kleuterklassen tot het voortgezet onderwijs. In 2022 was deze laatste groep aan de beurt, met leerlingen die hiervoor vaak langdurig thuis hebben gezeten. Docent Matthijs Jongepier gaat iedere keer mee en vertelt over zijn ervaringen.

“Ik voel mij altijd erg verbonden met het eiland. Ik ben er begonnen als vrijwilliger en heb er ook als beheerder gewerkt. Als ik drie dagen op het eiland ben geweest, dan kan ik daar bijna een jaar op teren. Op het eiland kan zoveel en er is alle tijd en ruimte. Er heerst een bepaalde vibe. Dat maakt dat er de ruimte is om grenzen te verleggen of te onderzoeken waar die liggen. Daar kunnen wij dan direct op inspelen.”

“Het is niet alleen het bezoek aan het eiland waar onze leerlingen veel van opsteken. Het begint al ver in de voorbereidingen en dat is vaak een mooie aanleiding om iets bespreekbaar te maken. Eetproblematiek bijvoorbeeld. Onze leerlingen organiseren zelf de twee maaltijden voor zo’n dag en moeten daarbij rekening houden met andere leerlingen. Op tijd verschijnen op de locatie is de volgende stap, want ze moeten zelf hun vervoer regelen. Dan zitten sommige leerlingen samen in een auto, die elkaar anders nooit opzoeken.”

“Afgelopen jaar was er een meisje mee die tien jaar lang therapie heeft gehad om een waterongeval te verwerken. Ze heeft zich ertoe gezet om mee te gaan en is zelfs een dagdeel gaan varen. Toen ik vroeg wat ze die middag dan wilde doen, zei ze ‘rummikuppen’. ‘Oké’, zeiden we, ‘maar dat kan ook op een grote supplank’. Ik heb haar overtuigd en gezegd dat er niets kon gebeuren, hooguit dat ze een beetje nat wordt. Toen heeft ze met haar vriendinnen al ‘rummisuppend’ een rondje om het eiland gemaakt. Dat was bijna magisch om te zien. Dat iemand stappen zet waar je normaal gesproken misschien wel jaren over zou doen. Een puurder eiland kan ik niet bedenken.”