Wat was ik trots op mijzelf

Kwaliteit van leven hangt niet af van wat er met je gebeurt,
Maar hoe je erop reageert.
Aan het eerste kun je niet zoveel doen,
Maar aan het tweede alles.

De foto van de prachtige zonsondergang, is genomen op het eiland Robinson Crusoe. De spreuk is mijn lijfspreuk. Sailwise en met name Robinson Crusoe maken mijn lijfspreuk waar. Dat ik ooit MS kreeg, was niet voorzien, te voorkomen of iets/iemands schuld.
Het betekende niet dat mijn leven over was. Mijn leven werd wel op zijn kop gezet. Ik moest samen met mijn omgeving een zoektocht starten naar nieuwe en andere mogelijkheden, omdat ik al heel snel rolstoelafhankelijk werd.

In 2010 mocht ik mee op een zeilweekend met het nationaal MSfonds. Ik had mij ingesteld op meezeilen op de Eduard en de Bertus met hun roll-on roll-off systeem. Mijn allereerste zeiltochtje was op vrijdagavond op inderdaad de Bertus. Ik raakte aan de praat met een bemanningslid. Ik vertelde dat mijn 3 kinderen zeilden bij de waterscouting. Ik kon nooit mee met hen b.v. op een moeder-kindweekend. Ik vond het heel bijzonder dat ik nu eens kon zeilen in het donker. Mijn kinderen hadden vaak genoeg verhalen verteld over nachtzeilen. 
Ik moest op zaterdag maar in een klein éénpersoonsbootje gaan zeilen volgens het bemanningslid. Ze zouden dan wel foto’s maken en dan kon ik tonen dat ik ook alleen kon zeilen.
Ik dacht dat ik niet duidelijk was geweest en ik benadrukte dat ik nog nooit gezeild had.
Dat had het bemanningslid wel begrepen, maar het leven op Robinson Crusoe was simpel:
Ik moest zeggen wat ik wilde en op R.C. zorgden ze ervoor dat het kon.
Als ik alleen wilde zeilen, zorgden zij ervoor dat ik alleen in een bootje kwam te zitten met tillift, gestut door kussens en uitleg hoe ik moest zeilen.

De volgende ochtend ben ik maar meteen het avontuur aangegaan. Ik was bang dat ik anders niet meer zou durven. Wat was ik trots op mijzelf dat ik helemaal alleen een rondje rond het eiland had gezeild. Dat weekend is het vertrouwen in mijzelf en mijn lichaam met sprongen vooruit gegaan.

Inmiddels ben ik al 7 keer op het eiland geweest. Ik voel mij iedere keer weer heel “gewoon”, als ik in een zeilboot zit. Geen mevrouw in een rolstoel zijn, maar gewoon een watersporter, die geniet van het spelen met de wind en de rust van het water. 

Mijn leven is geweldig, mede dankzij Sailwise!

Anita