Reisverhaal van Thomashuis Baarn

Maandagochtend zijn we om kwart over tien vertrokken naar Loosdrecht. Met de auto’s vol geladen en vol goede zin zijn we vertrokken! Daar aangekomen alles verscheept naar het eiland.. de vakantie is begonnen!

Met elkaar ruimen we alle spullen en boodschappen op, richten de kamers in en zijn vervolgens klaar voor een kennismaking met vrijwilligers en beheerders. Ook de huisgenoten worden voorgesteld aan deze mensen. We horen over de “regels”, wat mag wel en niet, wat is belangrijk, etc. Daarna tijd voor een lunch met heerlijk belegde broodjes.

Na de lunch begint de eerste activiteit: we gaan zeilen op de Bertus en de Eduard, de twee grotere zeilboten. Uitwaaien en genieten van het eerste contact met de watersport; voelen en ervaren hoe het is om in een schommelende boot te zijn…
Bij thuiskomst is er een heerlijke maaltijd van chilli con carne voor ons klaargemaakt; we eten met 24 personen aan 3 tafels; gezellig!

Na de maaltijd gaan we nog maar eens het water op.. het is zulk prachtig weer! Dit keer is er het kano-varen; een mooie route over zowel de Loosdrechtse plassen als het natuurgebied erom heen. Achterblijvers op het eiland maken een mooie vlag van oud laken en een bamboe-stok, waar we de rest van de week plezier van hebben! Daarna het bed in om te dromen van een heerlijke eerste dag.

Op dinsdagmorgen ontbijten we om 9 uur; er wordt dan vertelt wat het ochtendprogramma is, namelijk: met de speedboot naar het tegenovergelegen eiland Markus Pos om de kleinere zeilboten (Randmeren) op te halen en vervolgens te zeilen… Iedereen krijgt de gelegenheid om bijvoorbeeld even aan het roer te zitten, het fok-zeil te bedienen of de stootwielen in- en uit te gooien. Ook gaan twee huisgenoten elk met een vrijwilliger in een Trimaran; wat een belevenis, die snelheid.
Om half 1 legt iedereen de boot weer aan bij het eiland Robinson Crusoë omdat de buiken rammelen van de trek… Het middagprogramma wordt ondertussen ook besproken: kanoën! Er worden duo’s gevormd tussen huisgenoten en vrijwilligers of begeleiding en we trekken er weer op uit. Goed smeren en petjes dragen, want de zon schijnt nog altijd! J
Onderweg komt de “roetmop” langs om iedereen van een kopje koffie te voorzien… een prachtig gezicht, al die kano’s naast elkaar, vasthoudend aan de “roetmop” en midden op het water! Op de terugweg trekt de wind wat aan en is het hard werken geblazen om de plas over te komen.. de spierballen worden gekweekt (en spierpijn was het gevolg)!! Opnieuw een heerlijke maaltijd van andijviestampot met worst; watersport maakt hongerig. Voor vandaag genoeg gedaan, we gaan ontspannen bij het kampvuur.

Op woensdag slapen we allereerst eens wat langer uit, want vandaag hebben we een flinke kano-route voor de boeg; we gaan naar Breukelen! Onderweg worden we voor zien van koffie met wat lekkers. Aangekomen in Breukelen eerst even genieten van de meegenomen lunch, daarna voor wie wil even shoppen of een ijsje eten, naar de wc bij het politiebureau, of gewoon lui op de zitzakken genieten van het weer. Bij de terugtocht kiezen de meeste huisgenoten ervoor om met de pont en de “roetmop” mee te gaan, de kano’s worden daarom maar binnenboord gehaald.
De spaghetti gaat er bij thuiskomst erg goed in! De vrijwilligers stellen voor om ons toetje bij de waterkant op te eten, zodat we goed kunnen kijken als begeleiding het waterskiën gaat uitproberen. Dat is gaaf om te zien! Daarna is iedereen moe en gaan we naar bed!

Opnieuw een mooi begin van de donderdag; het zonnetje schijnt, al is er vandaag meer wind! Het voorstel is dan ook om met de zeilboten naar een ander eilandje te gaan, waar we de dag zullen doorbrengen. We hebben vandaag twee pannenkoekenbakkers aangesteld, die ons voorzien van heerlijke (spek)pannenkoeken. Vooraf een kommetje soep met stokbrood; dat is smullen. Verder vermaken we ons met volleyballen, kubben, snoezelen, zwemmen of lekker rondstruinen door het gras. De aantrekkende wind maakt het ons moeilijk om met de zeilboten terug te gaan en er wordt dan ook besloten dat alle huisgenoten met de pont terug gaan en dat de kleine zeilbootjes zullen achterblijven en later opgehaald worden.
We eten heerlijk de Marokkaanse kip schotel, terwijl we onderwijl heel hard Wim Sonneveld meezingen..: ” Zij kon het lonken niet laten, zij lonkte naar iedere man. Dat liep veel te veel in de gaten. En ohohohohoh...daar kwam narigheid van.”
Die avond staat ons de bonte avond te wachten. Groepjes huisgenoten en begeleiding verzorgen verschillende toneelstukjes, dan een koffiepauze, daarna nog een quiz en een spel. Wat hebben wij gelachen met z’n allen, tot tranen die over de wangen biggelden aan toe… Na het programma is er voor de liefhebber de ‘after-party’ met een muziekje en wat lekkers te versnaperen.. Moe maar voldaan naar bed allemaal!
    
Vrijdag… de laatste dag alweer van onze prachtige vakantie. De dag waar niemand naar uit keek; iedereen wilde nog wel even blijven. Na het ontbijt worden de koffers ingepakt en een kopje koffie gedronken. Daarna is er voor ieder nog wat wils, om het water op te gaan; iedereen weer in de zeilpakken en daar gaan we weer: kano, zeilen, trimaran, motorboot of speedboot… En als je even niets te doen hebt, kon je helpen met het beschilderen van een mand met stenen, als aandenken voor Sailwise, die zulk fantastisch werk hebben geleverd voor ons deze week. Wat waren de vrijwilligers betrokken, enthousiast en professioneel. Aan aandacht voor elke huisgenoot, geen gebrek. Ze waren blij verrast met dit cadeau! Het Thomashuis kreeg van hen een blok hout, voor een kampvuur èn waarop we ook van die heerlijke pannenkoeken kunnen bakken. Nog even geluncht, kamers geïnspecteerd en dan is het tijd om afscheid te nemen.

De bagage in de “roetmop”, alle huisgenoten op de pont, en dan is het tijd voor de oversteek naar het vaste land. De terugreis kan beginnen…

Dat was genieten!

Thomashuis Baarn: Een Thomashuis is een vernieuwende vorm van zorgen voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Regelarm. Met alle vrijheid voor de ‘zorgondernemers’ om datgene te bieden wat de bewoners nodig hebben. Niet op basis van protocollen. Wel op basis van intuïtie, ervaring en eigen inzicht. Deze zorgondernemers wonen ook zelf in het Thomashuis, in een privé-gedeelte. Zij kunnen zelf hun zorgteam samenstellen. Zo is elk van de meer dan 100 Thomashuizen een unieke gemeenschap.