Afgelopen najaar stond ik in mijn eentje op het achterdek van de Lutgerdina te sturen. Af en toe liep er even een schipper of maat langs om te checken hoe het ging of een praatje te maken. Ook werd ik tussendoor voorzien van thee en lunch. 

Vlak voordat we de thuishaven van Enkhuizen zouden bereiken moest het schip nog wat opgeruimd en schoongemaakt worden. Op dat moment dacht ik terug aan de eerste weken bij SailWise. Toen liep ik me soms de benen uit het lijf. Ik had soms letterlijk spierpijn van het lopen en tillen. Ik dacht dan: ik ben hier voor vrijwilligersWERK en de deelnemers betalen ervoor om een leuke vakantie te hebben, dus ik moet ervoor zorgen dat ze het naar de zin hebben. Ook toen ik afgelopen najaar iedereen bezig zag met opruimen, dek schrobben enz. voelde ik de neiging om de schipper te vragen om het sturen over te nemen, zodat ik kon gaan helpen. 

Als persoon, maar zeker ook door mijn werk als hulpverlener, wil ik graag voor mensen klaar staan en een handje helpen. Ik heb die neiging kunnen onderdrukken, omdat ik zag dat iedereen al bezig was en het prima redde zonder mij. Ik bedacht me dat ik door te sturen er ook deel van uitmaakte.  Ondertussen stond ik te genieten van het hele gebeuren: Ik zag mensen in een rolstoel met één hand een bezem het dek schrobben, ondertussen werden er grappen uitgehaald met het sop en de brandslang en iedereen (ongeacht vrijwilliger, deelnemer of bemanning) hielp een handje mee. Een echt mooi “SailWise moment”: lol hebben met elkaar ongeacht wie je bent en wat je kunt. Het samen doen staat voorop, ook al zijn dat niet altijd de leukste klussen, zoals afwassen en dek schrobben. Door het samen te doen, ondertussen (diepzinnige) gesprekken te voeren of juist wat te grappen, muziek te luisteren en/of te zingen kun je juist van de saaiste klus een mooi “SailWise moment” maken. 

In mijn omgeving vertel ik vaak over SailWise. De reactie die ik dan vaak krijg is: “Wat goed dat je dat doet voor die mensen”. Mijn reactie is dan altijd: “Ik doe het niet voor die mensen (sowieso weet ik niet wie DIE mensen zijn, want iedereen is uniek of heeft in meer of mindere mate een beperking, het is maar net hoe je het bekijkt). Ik doe dit vrijwilligerswerk (wat ik overigens niet zie als WERK) omdat ik het zelf zo leuk vind, om samen te zeilen, lekker actief bezig te zijn en een leuke week te hebben. Voor mij is een week dan ook geslaagd als er aan het eind van de week niet meer te zien is wie vrijwilliger of deelnemer is: iedereen helpt (op zijn/haar manier) een handje mee om er een leuke VAKANTIEweek van te maken.  

Sinds 2013 ben ik vrijwilliger bij SailWise. Meestal ga ik meerdere weken per jaar mee en ik heb dus al veel bijzondere “SailWise” momenten mee mogen maken.